Dzień 21

Trasa: Reykjahlid – Akureyri, odległość 100 km. Jazda drogą nr 1. Nocowanie w hostelu, cena 5000 koron.

Pada drobny deszcz, jest bezwietrznie i dość zimno. Początkowo trasa wiedzie wokół jeziora Myvatn i jest dość łatwa, jedynym problemem są chmary muszek. Do wodospadu Godafoss szlak biegnie wokół i wzdłuż małych jezior. Naokoło są pola lawowe. Często mijam miejsca kempingowe i inne miejsca noclegowe, takie jak hotele i punkty agroturystyczne. Okolica jest bezludna, tylko od czasu do czasu zlokalizowane są małe gospodarstwa oferujące różne usługi turystyczne.

Po przejechaniu ok. 50 km natrafiam na duży wodospad Godafoss (po islandzku „wodospad bogów”) (fot. 61). Wodospad znajduje się na rzece Skjanfandalfjol. Ma 12 m wysokości i 30 m szerokości.

Jest to najbardziej dostępny duży wodospad w Islandii. Znajduje się niedaleko drogi nr 1, blisko miasta Akureyri. Wokół jest sporo obiektów obsługi turystycznej: hotel, kemping, punkty informacyjne, restauracja, stacja benzynowa. Z tego miasta ruszają wycieczki autokarowe z turystami chcącymi zwiedzić wodospad Godafoss oraz jezioro Myvatn. Przy wodospadzie spotkałem sporo turystów, mimo że na trasie nie napotkałem zbyt wielu samochodów. Większość z nich dostała się tutaj wycieczkowcami zawijających do przystani w Akureyri. W Polsce dostałem kilka ofert zachęcających do zwiedzenia Islandii wycieczkowcem, w programie było między innymi zwiedzanie wodospadu i jeziora, do których dotarłem o własnych siłach…

Po przejechaniu drogi nr 85 rozpoczyna się mozolna wspinaczka. Droga wije się przez 28 km wzdłuż dwóch pasm wulkanów. Po drodze spotykam liczne stada swobodnie pasących się owiec. Zastanawia, jak przy tak skromnych w trawę zboczach wulkanów, pokrytych lawą, owce potrafią się wyżywić przez kilka miesięcy?

Przy skrzyżowaniu z drogą nr 83 zatrzymuję się na chwilę, aby nacieszyć się z osiągnięcia podczas tej wyprawy swojego najdalej wysuniętego punktu na północy Islandii: 65 stopni i 25 minut szerokości geograficznej. Najdalej położony punkt na północy Islandii: 66 stopni i 66 minut, znajduje się na wyspie Grimsey (tu już jest koło podbiegunowe).

Od tej krzyżówki czeka mnie kilkudziesięciokilometrowy ostry zjazd do celu dzisiejszej trasy – do miasta Akureyri.

Po drodze docieram do Eyjafiordur, największego fiordu w Islandii. Ma 70 km długości. Wzdłuż wybrzeża leży wiele osad rybackich oraz drugie co do wielkości miasto w Islandii – Akureyri. Fiord jest miejscem do obserwacji pływających tutaj waleni, dochodzących nawet do 100 ton! Jest to główna atrakcja dla turystów z wycieczkowców.

Islandia była jednym z największych na świecie łowców wielorybów. W przeszłości wieloryby były cennym źródłem mięsa, tranu oraz oleju do oświetlania ubogich domów. Obecnie połowy tych ssaków morskich są na ograniczonym poziomie. Islandczycy usprawiedliwiają się przed światową opinią publiczną, że połowy odbywają się w celach naukowych lub wynikają z ich tradycji żywieniowych. Jednakże dzisiejsi Islandczycy mają pełny dostęp do towarów spożywczych z importu i mogliby zrezygnować z połowów wielorybów. Dochody z wielorybów mogą się zwiększać z rozwoju turystyki – oferowania obserwacji z wycieczkowców pływających w oceanie „wolnych waleni”.

Miasto to jest widoczne już z odległości ok. 20 km. Po przeszło godzinnej jeździe docieram do grobli przecinającej fiord, przekraczam go ze strony wschodniej do zachodniej, jeszcze kilometr jazdy i jestem w mieście Akureyri (na północy wyspy). Przejechałem rowerem z południowego krańca wyspy na północną część, zahaczając o wschodnie wybrzeże. W tym czasie padał dość solidny deszcz. Po kilkudziesięciu minutach docieram cały mokry do hostelu zlokalizowanego w centrum miasta. Z zamówieniem noclegu nie ma problemu, tym bardziej że natrafiam w recepcji na polską obsługę. Nie dowierzają, że samotnie przejechałem już 1245 km. Miejsce na nocleg mam nawet na dwa dni, lecz niestety nawet po „znajomości” nie mogą mi zaoferować przynależnej zniżki. Hostel nie należy do międzynarodowej sieci Towarzystwa Schronisk Młodzieżowych. Zatem cena jest dość wysoka – 5000 koron za dzień plus 1,3 tys. koron za śniadanie. Słono… Jednakże standard hostelu jest dość wysoki. Do dyspozycji mam kuchnię z urządzeniami do gotowania, przechowywania swojej żywności i bardzo schludne urządzenia sanitarne, w tym prysznic z ciepłą wodą. Jedynym mankamentem jest nieprzystosowanie hostelu do przechowywania rowerów.

Można tutaj spędzić mile czas, zwiedzając okoliczne miejsca.

Duże wrażenie zrobił na mnie turysta z Belgii, który przeszedł dużą część Islandii pieszo, głównie zwiedzając interior i lodowce wyspy. Przegadaliśmy kilka godzin w hostelu w czasie przygotowywania i spożywania posiłków, wymieniając się doświadczeniami.

Fot. 61. Widok na wodospad Godafoss, najbardziej dostępny z dużych wodospadów Islandii, zlokalizowany obok drogi nr 1. Wokół jeziora znajduje się szereg obiektów dla turystów: hotele, kemping, punkt informacyjny, gastronomia. Na zdjęciu widać, że otoczenie wodospadu ma charakter wulkaniczny