EKONOMIA W PRAKTYCE. METODY AKTYWIZUJĄCE W NAUCZANIU PRZEDSIĘBIORCZOŚCI I EKONOMII

29,90 

Autorzy: Hans Kamiński, Izabela Bieda, Anna Stefaniak, Renata Hołysz, Maria Michalska-Majerska

Przewodnik metodyczny Szkoły ponadgimnazjalne


Na stanie

Opis

Ambicją autorów niniejszego przewodnika metodycznego jest dostarczenie nauczycielom przedmiotów ekonomicznych w szkołach ponadgimnazjalnych praktycznych, innowacyjnych narzędzi dydaktycznych, które umożliwią uczniom aktywne uczestnictwo w zajęciach z ekonomii dzięki znalezieniu się w sytuacjach zbliżonych do tych, które spotykać będą w swoim dorosłym życiu.

Zastosowanie proponowanych metod sprawi, że uczeń przestanie być przedmiotem kształcenia, jak w tradycyjnym nauczaniu, a znajdzie się w sytuacji podmiotu procesu dydaktycznego, włączającego się aktywniej w tok pracy szkoły na zajęciach i poza nimi. Ułatwi mu to dostrzeżenie powiązania teorii z praktyką oraz uświadomienie sobie, że kształcenie ekonomiczne nie jest wiedzą abstrakcyjną, lecz zajmuje się zagadnieniami bliskimi wielu ludziom w życiu codziennym i ich codziennych działaniach.

Z Przedmowy

Przykłady zamieszczone w przewodniku ilustrują zastosowanie aktywizujących metod w nauczaniu przedmiotów ekonomicznych, takich jak: studium przypadku, inscenizacja, wywiad z ekspertem, wycieczka dydaktyczna czy metoda projektu oraz zakładanie i prowadzenie firm uczniowskich. Krótka charakterystyka każdej z metod skupia się na jej specyfice, wskazując jednocześnie na potencjał dydaktyczny jej zastosowania na zajęciach szkolnych. Ten z kolei podkreślają przykłady z praktyki nauczania, które wskazują możliwości łączenia nowoczesnej metodyki z różnymi treściami ekonomicznymi, ujętymi w podstawach programowych przedmiotów „podstawy przedsiębiorczości” i „ekonomia w praktyce” oraz innych przedmiotów ekonomicznych.

Niniejsza publikacja powstała w ramach projektów EKOLAN realizowanych w latach 2008-2012 w województwie lubuskim. Projekty, objęte patronatem Lubuskiego Kuratora Oświaty, realizował Instytut Kształcenia Ekonomicznego (niem. Institut für Ökonomische Bildung – IOEB) w Oldenburgu we współpracy z Wojewódzkim Ośrodkiem Metodycznym w Gorzowie Wlkp.


Instytut Kształcenia Ekonomicznego (niem. Institut für Ökonomische Bildung – IOEB) jest samodzielną placówką naukowo-dydaktyczną przy Uniwersytecie im. Carla von Ossietzkiego w Oldenburgu. To największy w krajach niemieckojęzycznych ośrodek wspierający nauczycieli szkół ogólnokształcących w nauczaniu przedmiotów ekonomicznych, prowadzący doskonalenie zawodowe nauczycieli i tworzący dla nich bazy materiałów dydaktycznych (www.wigy.de).

W Polsce Instytut Kształcenia Ekonomicznego realizował w województwie lubuskim, pod patronatem Lubuskiego Kuratora Oświaty i przy wsparciu Wojewódzkiego Ośrodka Meto-dycznego w Gorzowie Wielkopolskim, projekty EKOPOS (2003-2005) i EKOLAN (2008-2012). Celem pierwszego było opracowanie scenariuszy lekcji do przedmiotu „podstawy przedsiębiorczości”, a drugi poświęcony był metodyce nauczania przedmiotów ekonomicznych. Wybrane materiały z tych projektów zostały wykorzystane w niniejszym przewodniku metodycznym. Ta współpraca jest kontynuowana z udziałem szkół i placówek holenderskich w ramach projektu unijnego IMPULS, którego tematem przewodnim są kontakty z praktyką w orientacji zawodowej.


SPIS TREŚCI

Vorwort
Słowo wstępne

1. Studium przypadku

1.1. Charakterystyka i funkcje studium przypadku

1.2. Rodzaje studium przypadku

1.3. Realizacja studium przypadku

1.4. Przykłady zastosowania metody

1.4.1. Materiał: Dofinansowanie budowy elektrowni wiatrowych ze środków unijnych

1.4.2. Materiał: Czy potrzebna jest budowa elektrowni atomowych w Polsce?

1.4.3. Materiał: Dolina Rospudy

2. Inscenizacja

2.1. Charakterystyka i funkcje inscenizacji

2.2. Rodzaje inscenizacji

2.3. Struktura przebiegu i realizacja inscenizacji

2.4. Przykłady zastosowania metody

2.4.1. Materiał: Matura i co dalej?

2.4.2. Materiał: Moje finanse

2.4.3. Materiał: Zakup parasola

3. Wywiad z ekspertem

3.1. Charakterystyka metody i jej zastosowanie

3.2. Wywiad jako główny element stosowanej metody

3.3. Przygotowanie i realizacja metody

3.4. Przykłady zastosowania metody

3.4.1. Materiał: Prowadzenie działalności gospodarczej

3.4.2. Materiał: Pytania do eksperta w firmie Swisspor w Międzyrzeczu

3.4.3. Materiał: Wybór formy opodatkowania podatkiem dochodowym

4. Wycieczka dydaktyczna

4.1. Wycieczka dydaktyczna a zwiedzanie zakładu

4.2. Przebieg i realizacja wycieczki dydaktycznej

4.3. Warianty wycieczek dydaktycznych

4.4. Wywiad z ekspertem jako element wycieczki dydaktycznej

4.5. Przykłady zastosowania metody

4.5.1. Materiał: Wycieczka dydaktyczna do zakładu DAX–DRGAS S.J. we Wschowie

4.5.2. Materiał: Wycieczka dydaktyczna do zakładu Rockwool Polska Sp. z o.o. w Cigacicach

4.5.3. Materiał: Wycieczka dydaktyczna na lokalne targowisko

4.5.4. Materiał: Sekwencja lekcyjna z zastosowaniem metody – wycieczka dydaktyczna na lokalny rynek

5. Metoda projektu

5.1. Charakterystyka metody i jej zastosowanie

5.2. Realizacja metody

5.3. Przykłady zastosowania metody

5.3.1. Projekt: Pokaz mody

5.3.2. Projekt: Zabawa szkolna w stylu lat 60. i 70.

5.3.3. Projekt: Spotkanie wigilijne w domu pomocy społecznej

6. Firmy uczniowskie

6.1. Charakterystyka metody i jej zastosowanie

6.2. Od pomysłu do realizacji przedsięwzięcia

6.3. Przykłady firm uczniowskich

6.3.1. Wydawnictwo „Bryk”

6.3.2. Kartki okolicznościowe firmy „Kartka”

6.3.3. Szkolna Agencja Turystyczna „Bolka Trampki”

1. Studium przypadku

1.1. Charakterystyka i funkcje studium przypadku

Studium przypadku jest metodą aktywizującą, której zastosowanie wspiera
rozwój kompetencji uczniów, takich jak: samodzielne docieranie do informacji, przyswajanie wiedzy, formułowanie opinii na wybrany temat; ćwiczy również umiejętność podejmowania decyzji. Przedmiotem zajęć realizowanych tą metodą jest wybrana przez nauczyciela sytuacja konfliktowa bądź problem („przypadek”), który zaistniał bądź mógłby zaistnieć w rzeczywistości. Zadaniem uczniów jest analiza tematu zajęć, przemyślenie i rozważenie alternatywnych rozwiązań sytuacji konfliktowej, a następnie wybranie jednego z nich i uzasadnienie swojej decyzji. Jeżeli jest to możliwe, uczniowie porównują podjętą decyzję do tej, którą podjęto w rzeczywistości.

Zastosowanie metody studium przypadku w nauczaniu wspiera rozwój
umiejętności podejmowania decyzji przez uczniów, aktywne rozwiązywanie problemów lub sytuacji konfliktowych. Wzmacnia również kompetencje
w zakresie analizowania i wyważania możliwych rozwiązań oraz opracowywanie alternatyw, które są możliwe do zrealizowania, argumentowania i negocjowania. Dzięki analizie złożonej rzeczywistości, interesów grup angażujących się w konflikcie, uczniowie ćwiczą krytyczne myślenie na „konkretnym przypadku”, wykorzystując zdobyte doświadczenia oraz wiedzę.

Studium przypadku polega więc na tym, że uczniowie z przypadkiem z życia codziennego:

  • są skonfrontowani,
  • dyskutują,
  • szukają alternatywnych sposobów rozwiązania wybranej sytuacji,
  • decydują się na jedno rozwiązanie,
  • uzasadniają swój wybór i porównują go do decyzji podjętej w rzeczywistości.

Temat będący przedmiotem studium przypadku powinien być w ten sposób dobrany i przedstawiony, by zachęcić uczniów do dyskusji i formułowania własnych osądów oraz opinii czy przedstawienia indywidualnego postrzegania omawianej sytuacji. Istotą ćwiczenia jest wyczulenie uczniów na współzależności stanowisk i interesów oraz rozpoznawanie ich podczas analizy omawianego konfliktu.

Dydaktyka studium przypadku koreluje z maksymą kształcenia emancypacyjnego, którego celem jest przygotowanie człowieka do dojrzałego życia, w którym niezbędna jest umiejętność świadomego podejmowania decyzji i ponoszenia za nią odpowiedzialności.

Temat, który będzie przedmiotem metody studium przypadku, pełni przy
tym kluczową rolę. Warto więc zastanowić się, czy spełnia on kryteria nazwane w tabeli 1.1.

Przy wyborze tematu konieczne jest również uwzględnienie, jaką wiedzą
dysponują uczniowie:

  • czy znają, bądź dostrzegą, możliwości rozwiązania konfliktu?
  • czy potrafią rozważyć alternatywy rozwiązań i przewidzieć ich skutki oraz konsekwencje?

Wiedza uczniów ma również wpływ na dynamikę pracy w grupie, gdyż
uczniowie dysponujący wiedzą dotyczącą przedmiotu zajęć z reguły szybciej podejmują decyzję, popełniają również mniej błędów i lepiej radzą sobie ze strukturyzowaniem oraz analizą omawianej problematyki. Wiedza uczniów rozumiana jest przy tym nie tylko w sensie fachowym czy interdyscyplinarnym jako umiejętność łączenia informacji w łańcuch powiązań i zależności oraz związków przyczynowo-skutkowych, które wspierają analizę przedmiotu, a także podejmowanie decyzji w danej sytuacji. Wiedza rozumiana jest tutaj również w sensie doświadczeń, którymi uczniowie dysponują np. poprzez przypatrywanie się i analizowanie działań czy zachowań innych (polityków,ekonomistów, ekologów itd.).

1.2. Rodzaje studium przypadku

W zależności od celu dydaktycznego zastosowania metody warto zastanowić się nad wyborem odpowiedniego wariantu studium przypadku. Warianty tej metody przedstawia tabela 1.2. Wybór rodzaju metody koreluje z zakresem przygotowania zajęć, gdyż wiąże się z zestawieniem materiałów, które będą wspierały realizację metody. Korelację tę ilustruje tabela 1.3

Zapraszamy na nasz kanał na YouTube.

Informacje dodatkowe

Waga 320 g
Oprawa

miękka

Format

17 x 24

Rok wydania

2013

Język

polski

Opinie

Nie ma jeszcze żadnych recenzji

Tylko zalogowani klienci, którzy kupili ten produkt mogą napisać opinię.

Wydawnictwo Sorus,
DM Sorus sp. z o.o.,
Bóżnicza 15/6,
60-643 Poznań,
Poland,
sorus@sorus.pl,
tel. +48 61 653 01 43

Wydawnictwo Sorus
Przegląd prywatności

Ta strona korzysta z ciasteczek, aby zapewnić Ci najlepszą możliwą obsługę. Informacje o ciasteczkach są przechowywane w przeglądarce i wykonują funkcje takie jak rozpoznawanie Cię po powrocie na naszą stronę internetową i pomaganie naszemu zespołowi w zrozumieniu, które sekcje witryny są dla Ciebie najbardziej interesujące i przydatne.