Globalna pandemia zmusiła nas jako ludzi do całkowitej zmiany naszej codzienności i postrzegania drugiego człowieka. Zamknięci w domach oddaliliśmy się od siebie i choć zagrożenie pandemiczne minęło ponad rok temu, coś z tego okresu osamotnienia tkwi w nas do dziś.
Dziennik z pandemii
To właśnie o tych ciężkich czasach pisze autor Dzienników z dni zarazy, kryjąc się pod pseudonimem George Bastard. Swoją opowieść snuje metaforami i kwiecistymi frazami. Jest to lektura wymagająca, aczkolwiek niosąca za sobą ponadczasowy przekaz, o którym zdajemy się zapominać w życiu codziennym – co po nas pozostanie, jeśli skupimy się jedynie na bezsensownym gromadzeniu dóbr? Oczywiście nadmierny konsumpcjonizm nie jest jedynym omawianym przez autora problemem dzisiejszego świata. George Bastard dotyka m.in. tematu lęku, smutku, mamienia tłumów przez środowisko polityczne, społecznego zobojętnienia, potencjalnego zagrożenia ze strony sztucznej inteligencji i wielu innych…
Dzienniki z dni zarazy składają się nie tylko z retrospekcji autobiograficznych, ale również wspomnień dotyczących innych osób i związanych z nimi wydarzeń. Często drastyczna i dramatyczna wymowa niektórych faktów jest zabiegiem celowym służącym wyrażeniu odczuć i potrzeb autora, ale w postaci elementów poetyckiej prozy oraz fantazji. „Zaraza” ma wymiar metaforyczny i odnosi się do sposobu zapełnienia przestrzeni między ludźmi, co daje autorowi powód do przedstawienia i krytyki współczesnych bolesnych problemów człowieka. Pewne fakty mogły być zmienione, lecz jedynie w granicach zachowujących ich realne znaczenie. Z tego względu książka jest opatrzona pseudonimem autora.
Dzienniki z dni zarazy można aktualnie przeczytać jedynie w formie drukowanej.
Życie jest wielką szansą i okazją do przekazania miłości, piękna i dobra, a my tymczasem bezmyślnie rozsiewamy nasz czas na jałowych ugorach nienawiści, okrucieństwa i cierpienia.
fragment książki
