Opis
Autor zabiera nas w fascynującą podróż po najmniejszych krajach Europy, z istnienia których często nawet nie zdajemy sobie sprawy. A przecież aż 1/3 krajów kontynentu to państewka o tak małej powierzchni i tak niewielkiej liczbie mieszkańców, że można je z powodzeniem nazwać mikrokrajami!
Książka zawiera opis 17 mikrokrajów – znajdziemy tu informacje ogólne, historię danego kraju, jego system polityczny, a także atrakcje turystyczne – zabytki i wspaniałości przyrody. Przewodnik zawiera wiele porad przydatnych polskim turystom.
Z książki dowiemy się np., że księciem Andory jest prezydent Francji, poznamy kilka bardzo niezależnych od Wielkiej Brytanii mikrokrajów na Wyspach Normandzkich, z których jeden – Sark – jest jedynym krajem w Europie, gdzie panuje (zapisany w konstytucji!) feudalizm, a prawo zezwala mężom bić żony.
Odwiedzamy również raje podatkowe, takie jak: Wyspa Man, wspomniane kraje Wysp Normandzkich, Księstwo Seborga czy włoska enklawa na terenie Szwajcarii – Campione d’Italia. Poznamy też tajemnice teokratycznego państewka, Republiki Mnichów Athos – jedynego kraju świata zamieszkanego tylko przez mężczyzn, do którego nie mają wstępu kobiety. W innym rozdziale dowiemy się o istnieniu Naddniestrza – jedynego prawdziwie komunistycznego państwa w Europie, które uważa się za ostatni bastion Związku Radzieckiego.
Książkę uzupełniają mapki, reprodukcje flag i znaczków pocztowych oraz kolorowe fotografie.
Rok wydania 2005
SPIS TREŚCI
I. MIKROKRAJE EUROPY
II. PAŃSTWO SUWERENNEGO WOJSKOWEGO ZAKONU MALTAŃSKIEGO
III. ANDORA
IV. LIECHTENSTEIN
V. WYSPY OWCZE
VI. WYSPY ALANDZKIE
VII. JERSEY
VIII. GUERNSEY
IX. ALDERNEY
X. SARK
XI. HERM
XII. WYSPA MAN
XIII. LUNDY
XIV. GIBRALTAR
XV. KSIĘSTWO SEBORGA
XVI. REPUBLIKA MNICHÓW ATHOS (AGION OROS)
XVII. AZORY
XVIII. NADDNIESTRZE
XIX. INNE OSOBLIWOŚCI
Księstwo Sealand
Wyspy Summer
Wyspa Pabay
Republika Saugeais
Campione d’Italia
Hustadvika
Baarle-Hertog-Nassau
Różnorodność wśród mikrokrajów Europy jest więc olbrzymia. Wyspa Lundy, choć ma kilkunastu stałych mieszkańców, wydaje własne znaczki pocztowe, a jej poczta uznana jest na arenie międzynarodowej. Sark, choć ma 50 razy więcej mieszkańców, nie emituje własnych znaczków, ale ma konstytucję gwarantującą nienaruszalne istnienie systemu feudalnego. Watykan, mimo że jest pod względem powierzchni znacznie mniejszy niż wyspa Sark, posiada wpływy polityczne, dzięki którym może zmieniać losy świata. Prawdziwymi gigantami wśród mikrokrajów są Naddniestrze o powierzchni 3567 km² z 700 tys. mieszkańców i Luksemburg, o powierzchni 2586 km² z 450 tys. ludzi. Z drugiej strony, terytorium państwowe Suwerennego Wojskowego Zakonu Maltańskiego sprowadza się do trzech małych eksterytorialnych enklaw z 17 obywatelami. Jedna z nich to duża kamienica w Rzymie.
Wielka jest także różnorodność systemów politycznych europejskich mikrokrajów – od teokratycznego Watykanu po bardzo demokratyczne San Marino, od Athos – republiki mnichów, po Andorę – księstwo bez rezydującego księcia. Mikrokraje są swoistymi ciekawostkami, żyjącymi własnym życiem, często jakże różnym od zgiełku i szarych realiów sąsiadujących z nimi gigantów. Nadają one niezwykłego kolorytu Europie, a większość z nich z powodzeniem zasługuje na miano krajów egzotycznych.
Wybór omawianych w tej książce krajów nie jest przypadkowy. Celowo pominąłem tutaj kraje dobrze znane szerokiemu ogółowi, przynajmniej z nazwy, jak Luksemburg, Watykan, San Marino i Monako. Zresztą poświęciłem niektórym z nich osobne przewodniki. Całą uwagę wolę skupić na tych mikrokrajach, z istnienia których niewielu turystów przemierzających Europę zdaje sobie sprawę. Mało się o tych krajach mówi, i to nie tylko u nas, choć wiele z nich jest – nawet masowo – odwiedzanych, zwłaszcza przez turystów z Europy Zachodniej. Często jednak przejeżdżamy gdzieś w pobliżu, nie wiedząc o ich istnieniu. Sam jeszcze w pierwszej połowie 2002 r. nie wiedziałem o istnieniu Lundy czy też Księstwa Seborga. Dopiero samodzielna podróż odkryła przede mną te kraje, których nawet nikt nie stara się wyróżnić na mapie kontynentu. Istnieje Europa znana polskim turystom, a z drugiej strony – ta zupełnie nieznana, ale jakże interesująca, która przenosi nas do miejsc czasami jak z baśni. Udajmy się więc do tej baśniowej Europy mikrokrajów.
Idea napisania tej książki zrodziła się w czasie moich wielokrotnych podróży po Europie, a jej szkic powstał w czasie wykładów, jakie wygłaszałem studentom Międzynarodowego Studium Turystyki i Kultury w Bydgoszczy.
Poniżej podaję pełną listę krajów Europy. Wszystkie mikrokraje wyróżnione zostały tłustym drukiem. Wśród wymienionych krajów nie znajdziemy Turcji, ponieważ tylko jej skrawek leży w Europie, a także Cypru. Wyspa Cypr podzielona jest praktycznie na trzy kraje: Republikę Cypryjską (hellenistyczną), Turecką Republikę Północnego Cypru oraz Suwerenne Obszary Brytyjskich Baz Wojskowych. Są tam także obszary pod administracją ONZ. Jest to strefa buforowa pomiędzy Republiką Cypryjską a Północnym Cyprem. Trudno jednak strefę buforową nazwać osobnym krajem. Choć Republika Cypryjska 1 maja 2004 r. została członkiem Unii Europejskiej, to geograficznie cały Cypr leży w Azji. Podobnie kraje Kaukazu, takie jak Abchazja, Gruzja, Armenia, Górny Karabach i Azerbejdżan, zaliczamy do Azji, zaś Maderę i Wyspy Kanaryjskie do Afryki. Wśród krajów Europy mamy też przez nikogo nieuznawaną, ale istniejącą suwerennie Mołdawską Republikę Naddniestrzańską (Naddniestrze), która wydzieliła się z Mołdowy.
Najbardziej złożona sytuacja ma miejsce w dawnej Jugosławii. Państwo o nazwie Serbia i Czarnogóra ma uzasadnienie w świecie dyplomacji, ale z praktycznego punktu widzenia są to dwa odrębne kraje. Mają one odrębną walutę (dinar w Serbii i euro w Czarnogórze), a także kontrolowaną granicę między sobą. Bośnia i Hercegowina to kolejna fikcja o zjednoczeniu kraju. Choć w polityce zagranicznej jest to jedno państwo, to jednak wewnętrzna struktura wskazuje na bardzo luźny związek Federacji Muzułmańsko-Chorwackiej z Republiką Serbską (nie mylić z Serbią). W samej zaś Federacji Muzułmańsko-Chorwackiej chorwackie władze w Mostarze nie chcą podporządkować się władzy Sarajewa. Jeszcze bardziej całość komplikuje podział obszaru Bośni i Hercegowiny na trzy poczty. Republika Serbska ma własne przedsiębiorstwo pocztowe i własne znaczki z napisem “Republika Srpska”. Rząd federalny w Sarajewie utrzymuje pocztę i wydaje znaczki z napisem “Bosna i Hercegovina”. Znaczki z podobnym napisem kupimy na poczcie w części Bośni i Hercegowiny zamieszkałej przez Chorwatów, tyle tylko, że jest to produkt jeszcze innej poczty, równie legalnej jak dwie pozostałe. Cała więc Bośnia i Hercegowina dzieli się na trzy kraje pocztowe.
Tylko zalogowani klienci, którzy kupili ten produkt mogą napisać opinię.
Wydawnictwo Sorus,
DM Sorus sp. z o.o.,
Bóżnicza 15/6,
60-643 Poznań,
Poland,
sorus@sorus.pl,
tel. +48 61 653 01 43
Opinie
Nie ma jeszcze żadnych recenzji